Jej pracownicy przez 11 dni protestowali przeciwko wprowadzeniu stanu wojennego. Był to drugi, najdłuższy strajk tego okresu, po dwutygodniowym oporze stawianym pod ziemią przez górników z kopalni Piast w Bieruniu.
23 grudnia rano Międzyzakładowy Komitet Strajkowy w Hucie Katowice podjął decyzję o swoim rozwiązaniu i zakończeniu strajku. Mimo że uczestnicy protestu spokojnie opuszczali teren kombinatu, władze przeprowadziły kilkugodzinną wojskowo-milicyjną operację "odblokowania" huty, używając pojazdów pancernych, armatek wodnych i śmigłowców.
W Hucie Katowice, która była sztandarowym zakładem pracy dla komunistów, w strajku okupacyjnym wzięło udział od 3 do 5 tysięcy osób.
- Od 14 grudnia, kiedy milicja i wojsko z czołgami weszły na teren huty, przejmując centralę telefoniczną i radiowęzeł, strajkujący znaleźli się w stanie oblężenia - wspominał po latach (2016) uczestnik protestu Ireneusz Płocha.
W działaniach operacyjnych w Hucie Katowice wzięło udział ponad 4 tysiące funkcjonariuszy milicji i blisko 2 tysiące żołnierzy. Byli wyposażeni w broń palną i mieli do dyspozycji 240 wozów pancernych, czołgi oraz 3 śmigłowce. Ireneusz Płocha wspominał, że strajk załamał się po informacji o pacyfikacji kopalni Wujek, do której doszło 16 grudnia, kiedy to zginęło 9 górników, a ponad 20-tu zostało rannych:
Wobec strajkujących w Hucie Katowice władza zastosowała represje, między innymi masowe zwolnienia z pracy. Kilkanaście osób, w tym przywódcy protestu i redaktorzy wydawanego "Wolnego Związkowca", zostało skazanych na kary więzienia od 3,5 roku do 7 lat. Redaktor naczelny gazety - Zbigniew Kupisiewicz dostał 5,5 roku więzienia za rzekome nawoływanie w piśmie do mordowania członków PZPR. Później internowano kolejnych 51 pracowników, inni musieli opuścić terytorium PRL w trybie natychmiastowym.
Dwaj uczestnicy strajku - Włodzimierz Jagodziński i Ryszard Kowalski zginęli w niewyjaśnionych okolicznościach. Ciało pierwszego znaleziono 13 października 1982 roku w Dąbrowie Górniczej, obok słupa wysokiego napięcia. Zwłoki drugiego wyłowiono z Wisły pod Krakowem, 30 marca 1983 roku. Prowadzący śledztwa uznali, że były to samobójstwa.
Po wprowadzeniu stanu wojennego, na Górnym Śląsku i w Zagłębiu Dąbrowskim strajki podjęto w ponad 50 zakładach pracy. Spośród 25 protestujących kopalń, w 7-miu strajki prowadzono pod ziemią. Tylko w województwie katowickim siły milicyjno-wojskowe posunęły się do użycia broni palnej. Najpierw w kopalni "Manifest Lipcowy",15 grudnia, w której raniły czterech górników, a dzień później w kopalni "Wujek", gdzie śmierć poniosło 9 górników, a ponad 20-tu zostało rannych.
Po pacyfikacji strajków komunistyczne władze kontynuowały represje. Za udział w strajkach w województwie katowickim zatrzymano 979 osób, spośród których 121 zostało skazanych na mocy wyroków sądowych. Według danych Służby Bezpieczeństwa, z pracy zwolniono 1445 osób.
Autor: Informacyjna Agencja Radiowa/IAR/E.Leo/K.Koziełł/dok./w dwi/pm/
