W galerii Na żywo prezentowane są prace Henryka Bzdoka.
Postać, energia, osobowość, poczucie humoru i charakter. Charakter artysta powinien przede wszystkim mieć. Koniec końców w sztuce coś takiego bardziej się przydaje niż techniczna biegłość czy rutyna, Poznaliśmy się dawno temu, co poprzedzone zostało moim maniakalnym wpatrywaniem się w słynną witrynę sklepu-galerii na rogu Dworcowej i Jana, gdzie katowiccy i nie tylko katowiccy twórcy pokazywali i sprzedawali (to już rzadziej) swoje dzieła. Mnie intrygowały niewielkie formatem obrazki. Autor kreską raczej nie dbającą o detal pokazywał moje miasto bawiąc się tasowaniem i odwracaniem lokalizacji jego najbardziej rozpoznawalnych miejsc. Architektura jakby przed chwilą zeszła z karuzeli i nie bardzo potrafiła namierzyć swoją oczywistość sprzed chwili. „Spodek” tulił się do Kopuły Katedry, Dom Prasy wyprężał neony ponad biurowcem DOKP (gdzie są „kwiaty” z tamtych lat ) a „Zenit” napierał na Dworzec PKP. Rysunki były zabawne i inteligentne, karykaturalność cichła, by ustąpić miejsca liryce, trochę w tym było też snu, zabawy, a przede wszystkim jakiejś rześkiej energii. Tak, autor wyraźnie wymykał się konwencjom. Galeria Radia Katowice to dobre miejsce dla tego typu zjawisk, myślałem szukając numeru telefonu. No i tak to wszystko się zaczęło. Pierwsza, potem druga wystawa Henryka „Na Żywo” , legendarne plenery malarskie organizowane przez nasze Radio w Wiśle Jaworniku, które Bzdok nie tylko zaliczał, ale również utrwalał ich aurę na brawurowych obrazach i obrazkach, nasze artystyczne spotkania mniej i bardziej formalne) takoż audycje pod powyższym tytułem tytułem, dużo by mówić. Poznawaliśmy człowieka i twórcę bezpośredniego, ale z wyraźnie nakreśloną „granicą amikoszonerii”. Dowcipnego, ale zawsze z nutą sarkazmu. No i te facecje, z których słynął i słynie, jędrne, zwięzłe, nomem omen obrazowe. Ukazały się zresztą przed laty w wydaniu książkowym: „Z życia wzięte. Katowickie środowisko artystyczne oczami grafika”, kiedy połączył swadę opowiadacza z kunsztem rysownika.
Pisać o tym co przemawia obrazem zawsze trudno. Tego typu „działalność przekładowa” często kończy się wymądrzaniem a jeszcze częściej ględzeniem. Zatem by uniknąć tych pułapek podkreślę jeszcze jedną, niezwykle istotną cechę Hanryka Bzdoka. Ruchliwość. Chyba cała jego twórczość wynika z podróżowania i łazikowania, buszowania w szczegółach miasta, w okolicznościach środowiska, centrach i peryferiach. Najczęściej spotkać go można oczywiście w Katowicach, gdzie z nieodłącznym aparatem łapie nie-oczywiste „koniunkcje i koniugacje” architektury. On lubi, kto wie? być może nawet kocha żarliwie świat, który tu wraz nami zastał. Co nie oznacza, że zamierza mu ulegać Często gra na nosie takim czy innym tutejszym porządkom, a my wiedząc w jak silny cudzysłów należy dziś wziąć te słowa popatrzmy na najnowszą wystawę Henryka Bzdoka w galerii Radia Katowice. „Na Żywo”.
Maciej Szczawiński (2024)
Artysta, urodzony w roku 1937, ukończył studia w ASP Kraków na Wydziale Grafiki i Malarstwa w Katowicach, które ukończył w roku 1964. Żyje i tworzy w zakresie grafiki, malarstwa i rysunku w Katowicach. Swoje rysunki satyryczne publikuje nieprzerwanie od roku 1958, m.in. w „Szpilkach”, „Polsce”, „Pardon” w RFN. Torzył także layout i publikował ilustracje w „Kultur in Bergkamen” w latach 1990-2000. Ma w swym dorobku opracowania graficzne i ilustrowanie książek w Wydawnictwie Śląsk.
Wziął udział w ponad 40 wystawach indywidualnych w kraju i za granicą: w Italii, Szwajcarii, Niemczech, Francji i Holandii. Otrzymał tytuł „Malarz miejski 1994” w Leverkusen oraz stypendium „Bayer Werke” z indywidualną wystawą w Galerii „Am Werk”
Wyróżniony przez Ministra Kultury w r. 2005 odznaką „Zasłużony Działacz Kultury” oraz Złotą Odznaką ZPAP, a także nagrodą „Opus Silesie” Prezydenta Miasta Katowic w 2017 r.
/rs/
