Wystawa papierów ręcznie czerpanych Ewy Rosiek-Buszko pt. Rozmowy o... w radiowej galerii Na żywo.
Artystka prezentuje na niej kilkanaście autorskich papierów ręcznie czerpanych. Ewa Rosiek-Buszko tworzy także tkaninę i ceramikę unikatową, maluje pastele i akwarele oraz fascynuje się fotografią.
DYSKRETNIE i ALUZYJNIE
Najpierw żmudny proces wyodrębniania pojedynczych włókien z surowców roślinnych. A potem etap formowania papieru z wodnej zawiesiny włókien odwadnianej na sicie. Tak w maksymalnym skrócie wygląda proces wytwarzania papieru czerpanego, który w 105 roku wynaleziono w Chinach, a produkcję w Europie rozpoczęto wieku XI. Mniej więcej 400 lat później stał się wytworem bardzo już pożądanym, oczywiście ze względu na początki galaktyki Gutenberga i wszelkie związane z tym konsekwencje. Łyko krzewów i drzew morwowych, odpady konopne, len, słoma ryżowa, odpady bambusa... Cała ta alchemia i komplikacje produkcyjne przysparzały niezmiernych kłopotów aż do końca XVIII wieku, kiedy to Luis Robert wynalazł swoją papierniczą maszynę. Wszystko się zatem uprościło, przyspieszyło, a przy okazji utraciło: magię, tajemnicę, samoswoją aurę i duchowość. Bo papier czerpany ma swoją duszę. Ma własną logikę i sekretne właściwości. Zatem nie jest tylko medium, nośnikiem takich czy innych przekazów. On sam w sobie potrafi być tekstem! Nic więc dziwnego, że od kilkudziesięciu lat wzrasta nań zapotrzebowanie z powodów już stricte artystycznych (choć w krajach Dalekiego Wschodu jego produkcja trwa nieprzerwanie od stuleci).
* * *
Tyle wykładu na dzień dobry. Wydał mi się konieczny, bo goszcząca już po raz drugi w galerii "Na żywo" EWA ROSIEK-BUSZKO należy do najwybitniejszych twórców (nie tylko w Polsce), którzy papierem ręcznie czerpanym potrafią opowiadać światy zaiste niebywałe i fascynujące. Artystka sama wytwarza ów papier(!), co nadaje procesowi twórczemu od samego już początku takich walorów jak intymność, wiarygodność, podmiotowość. Efektem są karty – płaszczyzny różnej grubości i gęstości o charakterystycznych postrzępionych brzegach (nieodłączny element tego rękodzieła!). Można by nieraz poprzestać na samej kontemplacji faktury, przenikaniu i dramaturgii nagłych załamań, szorstkich i gładkich rozświetleń, gąbczastych wypukłości, subtelnych modulacji barw i odcieni, słowem można by ów papierowy artefakt uznać za gotowe już dzieło sztuki, gdyby nie ciąg dalszy działań autorki. Bo ona teraz dopiero przystępuje do zasadniczej kreacji! Z opisanych wyżej płaszczyzn zostają wycięte bądź wydarte elementy budujące nowy obraz. Najczęściej abstrakcyjny, fundowany na geometrycznej logice i związkach, choć przecież nietrudno tu dostrzec także zarys pejzażu z czytelną linia horyzontu i enigmatycznym spektaklem miedzy niebem a ziemią... Ewa Rosiek-Buszko delikatnie, z czułością i respektem wczuwa się w metafizykę tworzywa i własnego zamysłu. To co przedstawione (zamyślane, intencjonalne) rozmawia z materią "medium" subtelnie, dyskretnie, aluzyjnie i niespiesznie. Tutaj obie strony jakby sprawdzały własną odrębność i własne możliwości. Nic nie wysuwa się na plan pierwszy. Nic nie "podlega" i nic nie dominuje. Przejmująca i arcy oryginalna sztuka. Kolejne wydarzenie artystyczne najwyższej próby naszej radiowej galerii!
Maciej Szczawiński
marzec 2016
Ewa Rosiek-Buszko
Urodziła się w Gliwicach. Ukończyła Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Nowym Wiśniczu ze specjalnością ceramika artystyczna. Studiowała w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie na Wydziale Architektury Wnętrz oraz rysunek filmowy na Wydziale Grafiki. Dyplom uzyskała w 1979 roku.
Zajmuje się tkaniną unikatową, papierem ręcznie czerpanym, ceramiką unikatową. Maluje pastele oraz akwarele. Fascynuje się fotografią, którą traktuje jako dokumentację i inspirację twórczą. W swojej twórczości porusza się po obrzeżach różnych technik łącząc je ze sobą w sposób niekonwencjonalny.
Od roku 1991 współtworzy działającą na Śląsku grupę tkacką „Przekaz” biorąc udział w jej wystawach. Jest członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków oraz Stowarzyszenia Pastelistów Polskich. Od 1982 roku pracuje również jako pedagog. Nauczyciel dyplomowany, członek Międzynarodowego Stowarzyszenia Wychowania przez Sztukę InSEA oraz Stowarzyszenia Artystów Pedagogów Ceramiki i Rzeźby.
Laureatka wielu nagród i wyróżnień oraz stypendystka Ministra Kultury i Sztuki. W 2003 roku uzyskała prestiżowe stypendium artystyczne "Artists in Residence´03" Mino Paper Art Village Project w Japonii.
Prezentowała swe prace na wystawach zbiorowych oraz indywidualnych w galeriach Polski, Niemiec, Austrii, Węgier, Francji, Włoch, Ukrainy, Mołdowy oraz w cyklu wystaw w USA i Japonii.
Prace w zbiorach:
Muzeum Śląskiego, Muzeum Historii Katowic, Muzeum Rzemiosła w Krośnie, Muzeum Papiernictwa w Dusznikach Zdroju, Centralnego Muzeum Włókiennictwa w Łodzi oraz Piaristen Kunst Forum w Wiedniu (Austria), Narodowego Muzeum Papieru w Mino (Japonia) oraz w zbiorach prywatnych w Polsce, Japonii, USA, Kanadzie, Anglii, Francji, Austrii, Niemczech, Szwajcarii i Włoszech.
